Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016

Η εκκλησία του Αγίου Στεφάνου, το 1928


Οι πολυάριθμες βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες της Βέροιας ήταν θαυμάσια ενταγμένες στον πολεοδομικό ιστό της παλιάς πόλης, πολύ συχνά μάλιστα βρίσκονταν στο εσωτερικό των κλειστών οικοδομικών τετραγώνων. Άλλοτε ήταν κτισμένες κατά μήκος των δρόμων, ανάμεσα στα σπίτια. Αυτό συνέβαινε και στην περίπτωση της εντυπωσιακής τρίκλιτης βασιλικής του Αγίου Στεφάνου της οδού Κοντογεωργάκη. Η φωτογραφία έχει ληφθεί από το εσωτερικό του χαγιατιού που εκτείνεται κατά μήκος της δυτικής όψης της εκκλησίας και απεικονίζει μια σειρά κατεδαφισμένων σπιτιών, ένα από τα οποία είχε ψηλό "ηλιακό", ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της Βεροιώτικης παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. ΣΤ.Μ. 

Ηπειρος - Θεσσαλία - Μακεδονία
Μέσα από τον φακό του Αριστοτέλη Ζάχου
1915-1931

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016

Αναμνήσεις από την παλαιά Βέροια

Θέλω να περιγράψω μερικά σημεία τα οποία μου έρχονται στη μνήμη, για να μην πω ότι είναι μια νοσταλγία, καθώς και όλοι εμείς, οι λίγο πιο προχωρημένης ηλικίας άνθρωποι, ελπίζω να ξέρουμε και να θυμόμαστε.
Είμαι γεννημένη στη Βέροια όπου και μεγάλωσα και γέρασα εδώ Οι γονείς μου ήταν πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη, γονείς οι οποίοι μας δώσαν σωστή ανατροφή (αλλά θα προτιμούσα το ζήτημα αυτό να παραμείνει στην άκρη).
Τώρα ας αναφερθώ σε μερικά γλαφυρά περιστατικά που έζησα στην παλιά Βέροια. Ξεκινώντας από τη σχολική περίοδο της ζωής μου, θυμάμαι που ξεκινούσαν κάθε μέρα από τη γειτονιά μου, γνωστή ως “Γιολά Γκελντή” και περνούσα το Τσερμένι. Στη μέση της πλατείας υπήρχε ένας ψηλός, ξύλινος στύλος και επάνω σ’ αυτόν ένα μεγάλο ωρολόι. Από εκεί περνώντας καθημερινά μαθαίναμε την ώρα, δηλαδή ποια βελόνα μας έδειχνε τα λεπτά και ποια τις ώρες. Το σχολείο που φοίτησα, το 4ο δημοτικό είναι αυτό που έχει τώρα απ’ έξω τον Απόστολο Παύλο. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια το έχουμε από το ΚΑΠΗ και αποτελεί για μένα και πιστεύω και για πολλούς άλλους, μεγάλη συγκίνηση, ιδιαίτερα όταν έρχομαι στο ΚΑΠΗ και βλέπω την ωραία εικόνα του Αποστόλου Παύλου. Στη θέση όπου βρίσκεται τώρα το κυπαρίσσι, υπήρχε κρεμασμένη μια εικόνα και πολλές φορές θυμάμαι που μαζευόμασταν κάτω από εκεί και παίζαμε.