Θέλω να περιγράψω μερικά σημεία τα οποία μου έρχονται στη μνήμη,
για να μην πω ότι είναι μια νοσταλγία, καθώς και όλοι εμείς, οι λίγο πιο
προχωρημένης ηλικίας άνθρωποι, ελπίζω να ξέρουμε και να θυμόμαστε.
Είμαι γεννημένη στη Βέροια όπου και μεγάλωσα και γέρασα εδώ Οι γονείς
μου ήταν πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη, γονείς οι οποίοι μας δώσαν
σωστή ανατροφή (αλλά θα προτιμούσα το ζήτημα αυτό να παραμείνει στην
άκρη).
Τώρα ας αναφερθώ σε μερικά γλαφυρά περιστατικά που έζησα στην παλιά
Βέροια. Ξεκινώντας από τη σχολική περίοδο της ζωής μου, θυμάμαι που
ξεκινούσαν κάθε μέρα από τη γειτονιά μου, γνωστή ως “Γιολά Γκελντή” και
περνούσα το Τσερμένι. Στη μέση της πλατείας υπήρχε ένας ψηλός, ξύλινος
στύλος και επάνω σ’ αυτόν ένα μεγάλο ωρολόι. Από εκεί περνώντας
καθημερινά μαθαίναμε την ώρα, δηλαδή ποια βελόνα μας έδειχνε τα λεπτά
και ποια τις ώρες. Το σχολείο που φοίτησα, το 4ο δημοτικό είναι αυτό που
έχει τώρα απ’ έξω τον Απόστολο Παύλο. Τώρα που πέρασαν τα χρόνια το
έχουμε από το ΚΑΠΗ και αποτελεί για μένα και πιστεύω και για πολλούς
άλλους, μεγάλη συγκίνηση, ιδιαίτερα όταν έρχομαι στο ΚΑΠΗ και βλέπω την
ωραία εικόνα του Αποστόλου Παύλου. Στη θέση όπου βρίσκεται τώρα το
κυπαρίσσι, υπήρχε κρεμασμένη μια εικόνα και πολλές φορές θυμάμαι που
μαζευόμασταν κάτω από εκεί και παίζαμε.