Μια παλιά φωτογραφία

Σε μια σαρακωφαγωμένη κασέλα βρήκα μια παλιά φωτογραφία έγχρωμη, τουλάχιστο βγαλμένη πριν 63 χρόνια... Τόση χαρά δεν την κρατώ μονάχος. Την αποτυπώνω σήμερα να χαρούν και οι αγαπητοί αναγνώστες της Βέροιας.

Ας την διαβάσουμε μαζί...

Στο πίσω μέρος είναι γραμμένο με μαύρο μολύβ ένα γραμματάκι που στέλνει κάποιος στρατιώτης στην γυναίκα του. Διατηρώντας την ορθογραφία του το αντιγράφω:

"Εν... (δυσανάγνωστο) τη 10 Απριλίου 1914

Αγαπητεί μου συζ. Ελυσαβούδα εις Βέροιαν

Πρώτον ερωτό δια την καλήν σου υγείαν και εάν ερωτάς και δια εμέ καλώς είμεθα μέχρη της 'ωρας ταύτης. Σου εύχωμαι δια την εωρτήν να ζύσης έτη πολλά.

Ο Αγαπητός σου συζ.

Π.Γ. ΜΠ."

Μπροστά διαβάζουμε όλη την αρχοντιά και την γοητεία της παλιάς Βέροιας. Η πιο όμορφη από τις τρεις θυγατέρες του Βερμίου απλώνεται στα πόδια του με χάρη περισσή. Ντυμένη την καταπράσινη φορεσιά της αγναντεύει τον απέραντο και καρπερό κάμπο της Μακεδονίας.

Κάπου εκεί στα πρώτα υψώματα των στρατώνων, εκεί που βρίσκεται τώρα το γηροκομείο, λευτερωτές του δώδεκα ποζάρουν με φόντο το πανόραμα της πολιτείας.

Το πράσινο οργιάζει, τα πλατάνια υψώνονται περήφανα πολύ πιο πάνω απ΄τις στέγες με τα βυζαντινά κεραμίδια. Τα σπίτια φανερώνουν όλη την ομορφιά της λαικής αρχιτεκτονικής της Βέροιας (κρίμα που σήμερα μήτε για δείγμα μπορείς εύκονα να βρης σπίτι παάικο - οι αντιπαροχές και οι όγκοι του τσιμέντου δεν συγκινούνται απ΄την ομορφιά). Το παλιό ρολόγι το ψηλό που σήμαινε τις ώρες με ην καμπάνα του κι αχολογούσε ο κάμπος δεν υπάρχει πια (το έχτισαν οι Σέρβοι κατακτητές το 1345 ή 1346 και το γκρέμισαν οι δημοτικοί άρχοντες του τόπου του 1930, γιατί;)  

Στέλιος Σβαρνόπουλος