Εις την εικόνα, αριστερά είναι το σπίτι του Μούμογλου και εν συνεχεία του Αυξέντου, δεξιά δε το σπίτι του Νικόλα Βλάχου, τα οποία σχεδόν εφάπτονται. Ένα στενό δρομάκι τα χωρίζει, που επέτρεπε στις οικοκυρές να ανταλλάσσουν από τα παράθυρα διάφορα αντικείμενα. Το 1914 πού είχαν πάρει φωτιά τα γειτονικά σπίτια Σαράφογλου, Κούτερη και Τσουκνίδα, οι θρυλικοί Τσιολιάδες πηδούσαν απ΄την μιά στέγη στην άλλη και τα γλύτωσαν. Τώρα το στενό αυτό δρομάκι, έγινε λεωφόρος του Αγίου Ιωάννου και τα σπίτια εξέλιπον.
η κυρά Μαριγούλου, ασφαλώς θα νοσταλγή το παράθυρον όπου καθημένη ώρες, έπλεκε σκουφούνια, έκλωθε μαλλί, και έκαμνε και το συργιάνι της.
Από το βιβλίο "Ιστορία της Βέροιας" του Αναστάσιου Εμμ. Χριστοδούλου. Μάρτιος 1960
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου